Η ιστορία τριών ζευγαριών που πρόκειται να ανακαλύψουν ότι η ευτυχία ενός γάμου έχει πολλές εισόδους αλλά μόνο μία έξοδο κινδύνου. Ζώντας μια ζωή βυθισμένη στις ερωτήσεις των σχέσεων που ποτέ δεν ενδιαφέρονται να μάθουν με ποια σειρά να γράψουν τις σελίδες τους, καταλήγουν να αγκαλιάζουν το κομμάτι της λογικής του άλλου που κατάλαβαν καλύτερα και το κομμάτι της σιωπής τους, που κατάλαβαν ελάχιστα. Ο αέρας μεταξύ τους είναι έτοιμος να πάρει στην αγκαλιά του τις ατελείωτες ώρες της ζωής τους, που κάλυψαν με σιωπή όλα αυτά που ποτέ δεν βρήκαν το θάρρος να καλύψουν με λόγια. Θέλει πραγματικά να το μετατρέψει σε τραγούδι έξι καρδιών που χέρι-χέρι θα ασκήσουν πολιορκία στο μέρος της αλήθειας που αναζητούν από το κοινό τους μέλλον. Βλέπετε, όταν ένα άτομο δεν είναι πλέον σε θέση να κατέχει την αλήθεια, που το σήμερα του προσφέρει, πείθει τον εαυτό του ότι ήρθε η ώρα να ερωτευτεί με τον μύθμο, που το αύριο θα τον προμηθεύσει με ανυπομονησία.
The moments in my life when I felt more confused and unhappy were those during which my mind decided to throw in the trash whatever my soul considered her most valuable possession. , p. 53
The revenge of a drop is that if you don’t sweat today you will end up shedding many more tears later., p. 39
Love is when you give everything to protect your loved one from your own sorrow., p. 99
A bed that can no longer fit two egos can only fit two sorrows and a separation., p. 66
Honesties rarely reach the peaks their owners are trying to conquer., p. 104
Every generation has its own white silences to defeat, its own black clouds to learn how to push to another part of the sky before it pronounces it blue., p. 37
Have you ever felt as if you are the only slave your freedom wants to own?, p. 50
Who will protect you from your life’s great achievements?, p. 79
You became who you are because you didn’t try harder to not become the person you always hated., p. 84
There are no trips to your past that are free., p. 105
Your success achieved what she wanted. Have you?, p. 79
I know much about so many and very little about my own self., p. 31
I no longer fear what I cannot understand, I fear what I am afraid to realize., p. 95
Related
1. Μικρότερος απ’ το μηδέν και μεγαλύτερος απ’ το άπειρο
134Angelos Michalopoulos
Σ’ αυτούς που κάθε ημέρα της ζωής τους προσπαθούν να σώσουν την ευτυχία τους απ’ τις επιθέσεις της πιο δυνατής τους σκέψ...
Δυο αδελφικοί φίλοι, ο Γιάννης και ο Μάρκος, στη διάρκεια της πρώτης μέρας των διακοπών τους βρίσκονται σε μια παραλία στις δυο το πρωί προσπαθώντας να βρουν τρόπο να ξαλαφρώσουν από το επιπλέον βάρος που κουβάλησαν για λογαριασμό του ανθρώπου που ο καθένας τους διάλεξε να είναι κατά τη διάρκεια της μέρας που μόλις τέλειωσε. Και οι δύο έχουν φέρει το βάρος αυτό στο μαγαζί της αυτογνωσίας τους για να το εξαργυρώσουν, μήπως και καταφέρουν έτσι να μάθουν ποιο είναι το κέρδος που αποκόμισαν μεταμορφώνοντας για μερικές ώρες τον εαυτό τους ταυτόχρονα σε κάτι παραπάνω απ’ ό,τι η λογική τους θα ήθελε να είναι και σε κάτι λιγότερο απ’ ό,τι η ψυχή τους άντεχε να γίνει. Με διαφορετική τεχνική ο καθένας παλεύει πάλι μετά από καιρό να θυμηθεί πώς απελευθερώνεται κανείς από την υποχρέωση να δείχνει στους γύρω κάτι διαφορετικό απ’ αυτό που βλέπει όταν κοιτάζει τον εαυτό του στον καθρέφτη που του φέρνει η συνείδησή του και του στήνει απέναντι από τις ερωτήσεις εκείνες που εδώ και χρόνια φοβάται ο ίδιος να της κάνει. Έχουν φέρει μαζί τους μόνο ό,τι είναι πιο βαρύ από μια συνείδηση που δεν αντέχει να πολεμάει άλλο την αλήθεια της και ό,τι είναι πιο ελαφρύ από έναν εγωισμό που δεν χρειάζεται να νικήσει το επόμενο λεπτό του ιδιοκτήτη του για να νιώσει χρήσιμος.
Πώς λένε το ψέμα που θέλει να πει αλήθεια; Πώς λένε το δισταγμό που θέλει να τολμήσει; Δεν μπορώ να θυμηθώ τ’ όνομά τους αλλά ξέρω ότι είναι αυτά που χαμηλώνουν το φως του δωματίου κάθε φορά που ξεκουμπώνω τα κουμπιά της ψυχής μου και ανοίγω το πουκάμισο στο ύψος του στήθους για να δείξω τον εαυτό μου στην αυθεντικότητά μου.
Δυο αδελφικοί φίλοι, ο Γιάννης και ο Μάρκος, στη διάρκεια της πρώτης μέρας των διακοπών τους βρίσκονται σε μια παραλία στις δυο το πρωί προσπαθώντας να βρουν τρόπο να ξαλαφρώσουν από το επιπλέον βάρος που κουβάλησαν για λογαριασμό του ανθρώπου που ο καθένας τους διάλεξε να είναι κατά τη διάρκεια της μέρας που μόλις τέλειωσε. Και οι δύο έχουν φέρει το βάρος αυτό στο μαγαζί της αυτογνωσίας τους για να το εξαργυρώσουν, μήπως και καταφέρουν έτσι να μάθουν ποιο είναι το κέρδος που αποκόμισαν μεταμορφώνοντας για μερικές ώρες τον εαυτό τους ταυτόχρονα σε κάτι παραπάνω απ’ ό,τι η λογική τους θα ήθελε να είναι και σε κάτι λιγότερο απ’ ό,τι η ψυχή τους άντεχε να γίνει. Με διαφορετική τεχνική ο καθένας παλεύει πάλι μετά από καιρό να θυμηθεί πώς απελευθερώνεται κανείς από την υποχρέωση να δείχνει στους γύρω κάτι διαφορετικό απ’ αυτό που βλέπει όταν κοιτάζει τον εαυτό του στον καθρέφτη που του φέρνει η συνείδησή του και του στήνει απέναντι από τις ερωτήσεις εκείνες που εδώ και χρόνια φοβάται ο ίδιος να της κάνει. Έχουν φέρει μαζί τους μόνο ό,τι είναι πιο βαρύ από μια συνείδηση που δεν αντέχει να πολεμάει άλλο την αλήθεια της και ό,τι είναι πιο ελαφρύ από έναν εγωισμό που δεν χρειάζεται να νικήσει το επόμενο λεπτό του ιδιοκτήτη του για να νιώσει χρήσιμος.
Πώς λένε το ψέμα που θέλει να πει αλήθεια; Πώς λένε το δισταγμό που θέλει να τολμήσει; Δεν μπορώ να θυμηθώ τ’ όνομά τους αλλά ξέρω ότι είναι αυτά που χαμηλώνουν το φως του δωματίου κάθε φορά που ξεκουμπώνω τα κουμπιά της ψυχής μου και ανοίγω το πουκάμισο στο ύψος του στήθους για να δείξω τον εαυτό μου στην αυθεντικότητά μου.